«رمزارز»، «ارز رمزگذاری شده» یا «ارز رمزینه» معادل های فارسی برای ارز دیجیتال یا همان Cryptocurrency هستند که در واقع شکل الکترونیکی از پول می باشند که به صورت رمزنگاری شده می باشند. اطلاعات مربوط به مالکیت ارز دیجیتال و تراکنش‌ها بر روی شبکه‌ای که بلاک چین نامیده می‌شود قرار دارد. این شبکه اطلاعات مذکور را در اختیار عموم قرار می‌دهد و همه کاربران می‌توانند سابقه تراکنش‌ها را ببینند.
پول معمولی یا همان ارزهای رسمی (مثل ریال، دلار یا یورو) توسط بانک مرکزی هر کشور منتشر می‌شود. بانک مرکزی باید مقداری شیء با ارزش (نظیر طلا) را به عنوان پشتوانه این پول منتشر شده در اختیار داشته باشد. اما ارز دیجیتال این گونه نیست و بیشتر آنها بدون هر نوع پشتوانه فیزیکی منتشر می‌شوند.
دومین تفاوت پول معمولی با ارز دیجیتال به ساختار تراکنش آنها مربوط می‌شود. در تراکنش‌های آنلاین بین دو نفر، یک واسطه (معمولا) بانک وجود دارد که بر آن نظارت می‌کند. اما نقل‌وانتقال ارز دیجیتال بین دو نفر به صورت همتا به همتا صورت می‌گیرد. به جای وجود یک نهاد واسطه مرکزی (مثل بانک) درستی تراکنش در ارز دیجیتال توسط شبکه‌ای از کاربران که بر روی شبکه بلاک چین حضور دارند تایید می‌شود.
بازگشت ناپذیری تراکنش‌های ارز دیجیتال سومین تفاوت است. در حالت عادی و در خریدهای آنلاین، در صورت بروز مشکل و یا اعتراض پرداخت‌کننده، امکان پیگیری و کنسل کردن تراکنش وجود دارد. اما تراکنش در ارزهای دیجیتال این طور نیست و در صورت انجام دیگر بازگشت‌پذیر نخواهد بود.
حفظ هویت کاربر تفاوت بعدی است. در تراکنش‌های معمول آنلاین، هویت کاربر احراز می‌شود، اما در ارزهای دیجیتال هویت کاربر محفوظ می‌ماند. همچنین کارمزد تراکنش‌های ارز دیجیتال پایین‌تر از شیوه معمول بوده و یا حتی گاهی صفر است.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های ارز دیجیتال غیر متمرکز یا مستقل بودن آن است. به عنوان مثال بیت کوین، به عنوان یک ارز دیجیتال شناخته شده، توسط هیچ ارگان یا نهاد دولتی کنترل یا اداره نمی‌شود. این ویژگی باعث می‌شود که یک ارز دیجیتال هیچ گاه توسط دولت‌ها تحت کنترل قرار نگیرد و هیچگاه نتوان تحریمی بر آنها وضع کرد..
